زمینه مطالعه: بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی آنتریت گرنولوماتوزی مزمن در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP) است. به نظر می رسد شناسایی آنتی ژن های پیکره ای این باکتری می تواند جهت طراحی واکسن، تشخیص بیماری و مطالعه پاتوژنز این بیماری مفید باشد.هدف: شناسایی پروتئین های پیکره باکتری به عنوان آنتی ژن اصلی جهت شناخت بهتر عملکرد باکتری حائز اهمیت است.روش کار: در این تحقیق از سویه استاندارد III-V مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس  (MAP)نمونه حاصل از کشت میکروبی پس از استخراج DNA و انجام عملیات PCR جهت ثبوت و تائید باکتری روی ژل آگارز برده شد و میزان پروتئین های تصفیه شده در مایه صاف شده حاصل از محیط کشت میکروبی و همچنین عصاره باکتریایی تعیین مقدار گردیدند. از سوی دیگر الگوی پروتئین های حاصله با استفاده از SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: الکتروفورز حکایت از حضور آنتی ژن های پروتیئین در محدوده وزن ملکولی 19-100 KDa دارد.نتیجه گیری نهایی: آنتی ژن های تخلیص شده در این مطالعه می تواند جهت انجام مطالعات بیشتر و تولید احتمالی واکسن علیه پاراتوبرکلوزیس مورد استفاده قرار گیرد.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی التهاب روده شدید، مزمن و پیش رونده در نشخوارکنندگان با عامل مسبب مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس می باشد که خسارات اقتصادی فراوانی به صنعت دامپروری به ویژه گاوداری های شیری وارد می کند. از سوی دیگر آن را عامل ایجاد کننده بیماری کرون در انسان می شناسند. این مطالعه با هدف آنالیز فیلوژنتیک مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس جداشده از گاوداری های استان تهران انجام گردید. در این مطالعه از تعداد 100 نمونه مدفوع گاوهای مشکوک به بیماری یون، استخراج DNA انجام شد سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن IS900 واکنش Nested PCR صورت گرفت و از موارد مثبت جدا شده، 14 نمونه به طور تصادفی برای توالی یابی به شرکت ماکروژن کره ارسال گردید. در این مطالعه در مجموع 28 نمونه از 100 نمونه مدفوعی از نظر وجود باکتری مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس مثبت بود. بعد از توالی یابی نمونه های مثبت ملاحظه گردید که بیش از 99 درصد با توالی های موجود در بانک ژن شباهت وجود دارد. همچنین نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سویه هایKJ629114  و AE016958 بیشترین شباهت و سویه CP000325 بیشترین تفاوت را با جدایه های حاصل از این مطالعه در ژن GyrA دارند. در مورد ژنGyrB  نیز بیشترین شباهت مربوط به سویه های AE016985، CP005928 و CP009614 و بیشترین تفاوت هم مربوط به سویه GU143884 می باشد. نتایج مطالعه نشان داد که تکنیک Nested PCR می تواند روش ارزشمندی برای شناسایی مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در حیوانات باشد.

مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)یک باکتری بسیار کند رشدی است که به عنوان عامل بیماری یون مطرح می باشد. این بیماری خسارت های اقتصادی فراوانی به صنعت دامپروری به خصوص گاوداری های شیری در سراسر دنیا وارد می کند. با توجه به علائم بالینی و آسیب شناسی مشابه در بیماری یون و کرون، احتمال می رود این باکتری در بروز و پیشرفت بیماری کرون نقش داشته باشد، از این رو امکان انتقال MAPاز طریق شیر موجب ایجاد نگرانی های زیادی شده است. لذا تشخیص صحیح این باکتری با حساسیت و ویژگی بالا نظیر روش های برپایه مولکولی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بررسی توالی ژن apa در پایگاه داده ایNCBI نشان می دهد که دارای درصد بالایی از بازهای سیتوزین و گوانین یا GC می باشد. این امر منجر به اختلال در تکثیر این ژن در طی سیکلPCR می گردد. ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﻏﻨﻲ ﺍﺯ GC به ﻋﻠﺖ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮﻱ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺳﻨﺠﺎﻕﺳﺮﻱ ﻳﺎ ﺣﻠﻘﻮﻱ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﻪﻱ ﺍﻟﮕﻮ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. مطالعه ی ﺣﺎﺿﺮ ﺑا هدف ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ژن apa ﺑﺎ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ غلظت دی متیل سولفوکساید (DMSO) ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺭﺁﻣﺪ. ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺑﻴﻮﺍﻧﻔﻮﺭﻣﺎﺗﻴﻚ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ GC ﻭ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺛﺎﻧﻮﻳﻪﻱ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ، توسط CpG Plotو Mfold انجام ﮔﺮدید. در نهایت طبق طراحی PCR غلظت 3 میکرولیتر DMSO بدون حضور باندهای غیر اختصاصی و با دمای اتصال 55 درجه سانتی گراد ژن apa تکثیر گردید. نتایج این مطالعه نشان داد، تکثیر ژن apa در شرایط عدم حضور DMSO امکان پذیر نبود و اضافه کردن این ماده سبب بهبود تکثیر این ژن گردید

پروتئین های شوک حرارتی (HSPs) در نقش کمک ایمنی باعث افزایش توان پاسخ دستگاه ایمنی ذاتی و اختصاصی بدن نسبت به آنتی ژن های مختلف به خصوص آنتی ژن های توموری و آنتی ژن های عوامل عفونی مختلف می شوند. بخش C ترمینال پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در کنار آنتی ژن های پروتئینی ساختاری قدرتمند برای تحریک پاسخ های ایمنی فراهم می آورد. در مورد پروتئین شوک حرارتی 70 متعلق به گونه پاراتوبرکلوزیس و نقش آن در تحریک سیستم ایمنی مطالعات چندانی صورت نگرفته است، اما به نظر می رسد در ساختار واکسن DNA هم چون توبرکلوزیس از توانایی های بالایی برخوردار باشد. در این مطالعه پلاسمید اوکاریوتی pEGFP-N1 حاوی قسمت C ترمینال پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس طراحی و ساخته شد. در این پلاسمید از ژن پروتئین سبز درخشان در کنار ژن هدف برای تایید بیان و بررسی کارایی پلاسمید استفاده گردید. صحت توالی نوکلئوتیدی قطعه همسان سازی شده در پلاسمید مزبور با روش تعیین توالی مشخص شد.همچنین بیان پروتئین حاصل از پلاسمید طراحی شده در کشت سلول COS-7 با رونوشت برداری معکوس به اثبات رسید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که پلاسمید بیان شونده اوکاریوتی pEGFP-N1 حاوی قطعه C ترمینال ژن پروتئین شوک حرارتی مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به خوبی قابلیت بیان در کشت سلول  COS-7را دارد. این پلاسمید را می توان به عنوان یک محمل در تهیه واکسن های DNA واجد قطعه C ترمینال پروتئین شوک حرارتی 70 مایکوباکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به کار برد.

سابقه و هدف: مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس(MAP) عامل بیماری یون است. این بیماری گستره جهانی داشته و از لحاظ ایجاد خسارت اقتصادی به صنعت دامپروری از اهمیت زیادی برخوردار است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 30 جدایه که از لحاظ موقعیت جغرافیایی منطقه جداسازی (استان های تهران و البرز) و هم چنین میزبان (گاو، گوسفند وبز) متفاوت بودند، اجرا گردید. از روش PCRجهت تکثیر دو لوکوس SSR1 و SSR2 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که جدایه های مورد بررسی از نظر ساختار دو لوکوسSSR1 و SSR2 هم با یکدیگر و هم با سویه های استاندارد دارای تفاوت ژنتیکی است. در این لوکوس ها به علت وجود Insertion و یا Deletion توالی های تکرار شده پشت سر هم، الگوهای ژنتیکی متفاوتی مشاهده می شود که امکان تمایز بین سویه ها را میسر می سازد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن دو آلل مربوط به هر کدام از ژن ها، باکتری های مورد مطالعه در دو تیپ ژنتیکی جای گرفتند.

مایکو باکتریوم آویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس که به اختصار مایکو باکتریوم پاراتوبرکلوزیس نامیده می شود، عامل بیماری یون است. بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس نوعی التهاب روده مزمن و پیشرونده است که حیوانات اهلی و وحشی، و عمدتا نشخوارکنندگان به آن مبتلا می شوند. هدف اصلی این مطالعه شناسایی اشکال تحت بالینی بیماری یون است، که با دو روش کشت و مولکولی روی نمونه های مدفوع گاوهای نژاد هلشتاین فریزین استان خراسان رضوی انجام گرفت. از دام های با و بدون علایم بالینی یون به ترتیب 16 و 103 نمونه مدفوع گرفته شد. علاوه بر روش Nested PCR مستقیم مدفوع، نمونه ها بر روی محیط های هررولد (Herrold's Media) فاقد و دارای مایکوباکتین جی کشت داده شدند. از میان نمونه های مدفوع دام های دارای علایم بالینی، (81.3 درصد) 13 و (87.5 درصد) 14 نمونه به ترتیب با روش های کشت و مولکولی مثبت تشخیص داده شدند. در حالی که بررسی نمونه های مدفوع دام های فاقد علایم بالینی نشان داد که (11.7 درصد) 12 و (9.7 درصد) 10 نمونه به ترتیب با روش های کشت و مولکولی مثبت می باشند. با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد می گردد، ابتدا میزان شیوع آلودگی به پاراتوبرکلوزیس در گاو های منطقه تعیین گردیده و سپس برنامه های کنترلی بر اساس میزان شیوع اجرا شود.

زمینه و اهداف: مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)، عامل به وجود آورنده پاراتوبرکلوزیس است که به عنوان بیماری یون نیز نامیده می شود و علت ضررهای اقتصادی جبران ناپذیر در صنعت دامپروری به حساب می آید. جهت تشخیص آلودگی به پاراتوبرکلوزیس، الیزای غیرمستقیم به عنوان یک روش ساده با حساسیت و ویژگی بالا بیشتر مورد توجه بوده است. از این رو هدف از این مطالعه طراحی یک سیستم الیزای غیرمستقیم جهت تشخیص بیماری پاراتوبرکلوزیس می باشد.مواد و روش کار: تعداد 100 نمونه سرم از 10 گله در سال 1394 در استان های تهران و البرز که پاراتوبرکلوزیس توسط کشت در آن ها به اثبات رسیده با کیت استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت و سیستم داخلی مطابق کیت استاندارد طراحی گردید. جهت طراحی سیستم الیزا با استفاده از پادگن های ترشحی، سرم مثبت و منفی واقعی پلیت متقاطع تیتراسیون انجام گرفت. جهت تعیین حد آستانه از نتایج کیت خارجی به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد.یافته ها: با در نظر گرفتن نتایج (15 نمونه مثبت و 85 نمونه منفی) در ارزیابی های کیت تجاری، بهترین غلظت پادگن و رقت پادتن در سیستم طراحی شده به ترتیب 1.2 میکروگرم و 1.100 به ترتیب در هر چاهک ارزیابی شد. علاوه بر این، میزان حد آستانه برابر با 0.44 مشخص گردید. حساسیت و ویژگی به ترتیب 100 و 70 درصد ارزیابی شد.نتیجه گیری: پادگن های ترشحی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس حساسیت لازم را جهت تشخیص بیماری ایجاد می کنند، اما تشخیص باکتری از مدفوع در مراحل اولیه بیماری، مشکل است. بنابراین با استفاده از الیزای غیرمستقیم طراحی شده می توان پادتن را در مراحل اولیه بیماری ردیابی کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مایکوباکتریوم آویوم زیر گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP) عامل سببی بیماری یون یا Paratuberculosis از جمله بیماری های عفونی مزمن مهم از نظر اقتصادی است که گریبانگیر صنعت گاوداری و نشخوارکنندگان می باشد. این بیماری به صورت آنتروکولیت گرانولوماتوز، لنفادنیت و تورم عروق لنفاوی موضعی ظاهر می شود که علامت شاخص این بیماری کاهش وزن پیشرونده بیمار است. با توجه به اهمیت تشخیص این بیماری در این بررسی از دو روش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز برای شناسایی این میکروارگانیسم استفاده شد. در این بررسی 100 نمونه شیر از گاوهای به ظاهر سالم و 100 نمونه شیر از گاوهای مشکوک به ابتلا به بیماری یون مربوط به تعدادی از گاوداری های منطقه شهرستان سراب، آذربایجان شرقی، ایران انجام گرفت. پس از جمع آوری نمونه ها٬ آزمایش مستقیم میکروسکوپی با رنگ آمیزی اختصاصی ذیل نلسون صورت گرفت. سپس کشت باکتریایی روی محیط اختصاصی تهیه شده و در نهایت با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی شناسایی مایکوباکتریوم آویوم پاراتوبرکلوزیس بررسی شد. بر اساس نتایج آزمایش مستقیم، کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز بر روی شیر100 راس گاو به ظاهر سالم، به ترتیب 8، 9 و 12 مورد مثبت و در بررسی این تست ها بر روی شیر 100 راس گاو مشکوک به ابتلا به بیماری یون به ترتیب 15، 40 و 44 مورد مثبت شناسایی شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد آزمایش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز در شناسایی عامل بیماری یون بسیار حائز اهمیت هستند. لذا با توجه به فراوانی این بیماری در منطقه مورد مطالعه می توان از هر کدام از روش های یاد شده در شناسایی این میکروارگانیسم استفاده کرد.

بیماری یون یا پاراتوبرکلوزیس آنتریت گرانولوماتوز مزمن نشخوارکنندگان است که وقوع جهانی دارد. این بیماری در اثر مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس ایجاد می گردد و معمول ترین نشانه های بالینی آن در بز لاغری مفرط، بی اشتهایی و ناتوانی شدید است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در بزهای استان خوزستان و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. در این مطالعه نمونه های خون به طور تصادفی از 368 رأس بز از شهرهای اهواز، هندیجان، ایذه، شوشتر، دزفول و سوسنگرد جمع آوری گردید و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. شیوع سرمی ظاهری و واقعی مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس به ترتیب 7.07 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 4.47-9.67 درصد) و 13.8 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 10.3-17.3 درصد) بود. این بررسی نشان داد با افزایش سن فراوانی آلودگی نیز افزایش می یابد و شانس آلودگی بین سن بر حسب سال و بیماری 1.08 (فاصله اطمینان 95 درصد: 0.86-1.35) است (p>0.05) فراوانی نسبی موارد مثبت در جنس ماده بیشتر از جنس نر و شانس آلودگی جنس ماده 1.19 برابر جنس نر (فاصله اطمینان 95 درصد: 0.4-3.59) بود (p>0.05) شانس آلودگی در بزهای دارای سابقه اسهال 4.38 برابر بزهای بدون سابقه اسهال (فاصله اطمینان 95 درصد: 1.92-9.96) بود (p<0.001) شیوع سرمی در اهواز، دزفول، ایذه، شوشتر، هندیجان و سوسنگرد به ترتیب 8.06، 5، 4.92، 13.33، 2.67 و 5 درصد بود (p>0.05) این مطالعه تایید نمود که مایکوباکتریوم اوویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس در بزهای استان خوزستان وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیری بایستی مد نظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.